Η Κέλι Μπρούκ φτιάχτηκε για να ζει στις παραλίες. Να ξυπνά και να κοιμάται στην αμμουδιά. Να βρίσκεται στην ακροθαλασσιά και να ομορφαίνει τα τοπία. Να τσαλαβουτά και το θαλασσινό νερό να χαίρεται που αγγίζει το κορμί της. Να ξεχνάει να φορά το πάνω μαγιό και τα νοσοκομεία να μην προλαβαίνουν τους ασθενείς με τα εγκεφαλικά από την θέα του στήθους της. Όλα αυτά η Κέλι τα ξέρει. Και μέχρι σήμερα τα έκανε. Αλλά για λίγο θα τα σταματήσει. Είναι έγκυος βλέπεις.
Το κάθε μπικίνι πάνω στο σώμα της χάνει την αξία του. Δεν ξέρει ούτε το ίδιο τον λόγο για τον οποίο δημιουργήθηκε, γιατί πολύ απλά δεν έχει σημασία ούτε το χρώμα του ούτε το σχέδιο του. Σημασία έχει μόνο το τσουπωτό (έτσι όπως πρέπει) και υπερτέλειο σώμα της Κέλι.
Της αρέσει το τοπλες και το δέιχνει. Μας το δείχνει και τρελαινόμαστε.
Ο ήλιος τρελαίνεται να την λούζει, η άμμος εκστασιάζεται να αγγίζει το σώμα της και οι ξαπλώστρες να νιώθουν τις καμπύλες του κορμιού της όταν εκείνη ξαπλώνει. Όμως τα αισθήματα είναι αμοιβαία. Και εκείνη τα αγαπά όλα αυτά. Και ιδιαίτερα το νεράκι το θαλασσινό με το οποίο όταν παίζει η χαρά της γίνεται φανερή. Πολύ φανερή.
Όμως δυστυχώς δεν είναι δώδεκα μήνες καλοκαίρι. Εκείνη στεναχωριέται, εσύ όμως όχι. Δεν πρέπει. Η Κέλι έχει φροντίσει για σένα. Τον χειμώνα φοράει όμορφα δαντελωτά εσώρουχα, μικροσκοπικά που δείχνουν όσα και τα μαγιό. Είδες πως σε νοιάζεται;
Πατέρας δεν είναι ο τυχερός που πριν από ένα χρόνο γευόταν αυτό το υπέροχο, γεμάτο χυμούς χουφτώνοντας το μέσα στην παραλία αλλά ο Τομ Έβανς. Ένα συναίσθημα μου βγαίνει αυτή την στιγμή: Φθόνος, μίσος, θολούρα, θυμός. Τελικά ήταν πολλά. Το καλό είναι ότι είναι κοριτσάκι και το υπέροχο αυτό καλοκαιρινό γονίδιο θα συνεχιστεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου