Είναι το σχιστό ματάκι; Είναι το δύο μέτρα πόδι; Είναι το κορμί το ατελείωτο; Είναι το σκούρο μαλλί; Είναι που είναι βέρα λάτιν ύπαρξη; Ποιος ξέρει; Ένα είναι σίγουρ: Κάθε φορά που τα ματάκια μας τα δυο συναντούν τη Βάσω Βιλέγκας, μία αναστάτωση, ένας αναβρασμός συντελείται στα σωθικά μας. Σαν να μένεις με ανοιχτό το στόμα.
Ειδικά όταν φοράει ροζάκι see through φορεματάκι, και από μέσα φαίνεται το μικροσκοπικό βρακάκι. Να όπως εδώ.
Όταν όμως φοράει ανύπαρκτα εσώρουχα ηλεκτρομαγνητικά κύματα στέλνονται σε μεγάλη ακτίνα προκαλώντας τον θαυμασμό σε όλους. Σε όλους. Ακόμα και σε αυτούς που έχουν γυρισμένη την πλάτη — όπως ο κύριος εκ δεξιών.
Αρχικά δεν είχε καταλάβει τι συνέβαινε δίπλα του, όμως κάτι ένιωθε, κάτι τον τράβαγε να γυρίσει. Μία ανώτερη δύναμη, κάτι ανεξήγητο. Δεν μπορούσε να το κατανοήσει. Δεν είχε ξανανιώσει έτσι.
Μόλις γύρισε, κατάλαβε τι ήταν και έμεινε με το στόμα ανοιχτό. Είδε τη Βάσω Βιλέγκας. Και μάλιστα από πίσω. Αχ, να βλέπαμε κι εμείς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου